Δευτέρα 4 Ιουλίου 2011 6:16:39 μμ
ΠΗΓΗ:
Newsit.gr
ΧΡΗΣΤΗΣ: ski.gr
Δύο από τους βασικούς πρωταγωνιστές της επιτυχίας του 2004 γύρισαν τον χρόνο πίσω και θυμήθηκαν όσα έζησαν στα γήπεδα της Πορτογαλίας.
Κώστας Κατσουράνης:
Για το πώς έβλεπε τους Πορτογάλους μετά το Euro, όταν ήταν στην Μπενφίκα: «Οι Πορτογάλοι δεν ασχολούνταν με ανέκδοτα και άλλες ιστορίες μετά το Euro. Ήθελαν να το ξεχάσουν όσο πιο γρήγορα γινόταν. Όταν πήγα εγώ εκεί, πάντως, είχαν περάσει δύο χρόνια και το είχαν ξεπεράσει κάπως. Ούτως ή άλλως, σε τόσο μεγάλες ομάδες ξέρουν πως να ξεχνούν γρήγορα τέτοιες απώλειες και να κοιτούν μπροστά».
Για την πρώτη ανάμνηση που του έρχεται από τότε στο μυαλό: «Το πρώτο ξενοδοχείο πού ήταν στο Ρίο Άβε, όπου και προετοιμαστήκαμε πριν το πρώτο ματς με την Πορτογαλία. Ήταν ένα μέρος όπου μας πρόσεχαν όλοι οι άνθρωποι που δούλευαν εκεί και όπου χτίσαμε ουσιαστικά την ψυχολογία που βγάλαμε έπειτα στη διοργάνωση».
Για την πιο έντονη ανάμνησή του από τότε: «Νομίζω ήταν η ελληνική κερκίδα στα παιχνίδια. Μας έδινε τεράστια αυτοπεποίθηση. Μας έκανε να νιώθουμε σαν να παίζουμε στη χώρα μας και να πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να χάσουμε».
Για την καλύτερη ανέκδοτη ιστορία που έχει να πει: «Θυμάμαι στο φιλικό με την Ολλανδία πριν το Euro, όταν φάγαμε πέντε γκολ. Ήμασταν στενοχωρημένοι και -προσπαθώντας να το διασκεδάσουμε- συζητούσαμε μετά στο ξενοδοχείο… τι θα ζητούσαμε αν παίρναμε το Euro! Εγώ θυμάμαι ότι είχα ζητήσει τη γέφυρα Ρίο-Αντίρριο»!
Για την πιο δύσκολη στιγμή: «Νομίζω ότι, λόγω και των αποτελεσμάτων, δεν δοκιμάστηκε ιδιαίτερα η ψυχολογία μας. Μετά το ματς με τη Γαλλία, δε, αρχίσαμε να πιστεύουμε πως μπορούμε να πάρουμε το Κύπελλο. Όχι λόγω της νίκης, αλλά κυρίως λόγω της απόδοσης -του ότι είχαμε περάσει, κάνοντας καλύτερη εμφάνιση από μια ομάδα σαν τη Γαλλία.
Για το αν είχαν εικόνα τι γινόταν στην Ελλάδα: «Δεν είχαμε αντιληφθεί τι γινόταν πίσω στην Ελλάδα. Βλέπαμε κάποιες εικόνες στην τηλεόραση, αλλά δεν είχαμε καταλάβει ακριβώς την έκταση. Αυτό έκανε καλό, νομίζω, στην ομάδα -και αντίθετα, την έβλαψε, ας πούμε, στο Euro 2008.
Για το αν περίμενε ότι δεν θα αξιοποιηθεί η κατάκτηση του τροπαίου από το ελληνικό ποδόσφαιρο: «Ήμουν βέβαιος πως θα εξελιχθεί, όπως εξελίχθηκε. Δεν είχα ψευδαισθήσεις. Πραγματικά ήμουν βέβαιος ότι δεν θα υπήρχε καμία πρόοδος στο ελληνικό ποδόσφαιρο».
Για τα οφέλη που είχαν οι παίκτες της Εθνικής από το τρόπαιο: «Ατομικά, αρκετοί από μας “εισπράξαμε” κι άλλα πράγματα από την κατάκτηση του Euro. Πολλά παιδιά έκαναν μεταγραφές στο εξωτερικό από αυτό το τεράστιο κατόρθωμα».
Για το ρόλο του Ζαγοράκη: «Ήταν εκρηκτικός χαρακτήρας στο γήπεδο ο Ζαγόρ, αλλά και χαβαλές και πλακατζής με όλους έξω από το γήπεδο. Είναι πολύ καλό για μια ομάδα να έχει έναν τέτοιο αρχηγό και όντως είχε μεγάλη συμβολή στην πορεία της ομάδας».
Για το μυστικό της επιτυχίας: «Ο προπονητής, ο κ. Ρεχάγκελ, έχει μεγάλο μερίδιο σε αυτή την επιτυχία. Πέτυχε πολλά με την Εθνική και της πέρασε τη νοοτροπία να μη φοβάται κανέναν αντίπαλο. Αυτό ήταν πολύ σημαντικό. Από ‘κει και πέρα, υπήρχε μια πολύ καλή φουρνιά παικτών, που έγινε μια «παρέα», στηρίχθηκε στην άμυνα και τελικά… το πήρε. Αυτό έγινε, όμως, επειδή ήμασταν καλύτεροι και όχι πιο τυχεροί -όπως λένε πολλοί. Εξάλλου, και η τύχη ευνοεί πάντα τους τολμηρούς».
Αντώνης Νικοπολίδης:
Για τις στιγμές που θυμάται από το 2004:
«Για μας η σημερινή είναι ιδιαίτερη μέρα. Ζήσαμε πριν εφτά χρόνια στιγμές που θα μείνουν χαραγμένες όχι μόνο στον τελικό αλλά σε όλη αυτή τη διαδρομή. Όλα όσα ζήσαμε εντός και εκτός γηπέδου τα κουβαλάμε μαζί μας».
Για την ενέργεια που είχαν οι παίκτες της Εθνικής σε εκείνα τα παιχνίδια:
«Από ένα σημείο και μετά κουβαλούσαμε όλοι τέτοια ενέργεια που μας έκανε να έχουμε όλοι μία έβδομη αίσθηση. Ακόμα και ο κόσμος που μας συμπαραστεκόταν χωρίς οπαδικά αισθήματα, μας έδινε τρομερή ενέργεια».
Για την απόδοση των παικτών:
«Όλοι είχαμε ξεχωριστή απόδοση αλλά το ομαδικό παιχνίδι και ο τρόπος σκέψης είναι αυτός που έκανε την διαφορά. Αγωνιστικά, οποιοσδήποτε και αν έμπαινε στο ματς δεν άλλαζε την λειτουργία της ομάδας. Βασικός συντελεστής ήταν ο Ότο Ρεχάγκελ. Άρχισε αυτή την ομάδα από το μηδέν. Όσο πέρναγαν τα παιχνίδια, ξέραμε ότι θα μπει ο ένας ή ο άλλος και ξέραμε ξέραμε ότι δεν θα άλλαζε κάτι. Είτε άρεσε σε κάποιους είτε όχι εμείς έτσι παίζαμε. Μπορεί να μην είμαστε φαντεζί αλλά το πάθος που είχαμε ήταν κάτι ιδιαίτερο».
Για τα όνειρα που έκαναν οι παίκτες κατά την διάρκεια της διοργάνωσης:
«Κατά την διάρκεια του μήνα εκείνου κάναμε όνειρα αλλά τα μεγαλύτερα τα κάναμε μετά το ματς με την Γαλλία. Ήταν σημαδιακό παιχνίδι για μας, ίσως ήταν το καλύτερο μας παιχνίδι από πλευράς απόδοσης και μας έδειξε ότι εκτός από μία ομάδα που αγωνίζεται με πάθος, είχαμε και ποιότητα».
Για την ποιο έντονη στιγμή κατά την διάρκεια του τουρνουά:
«Η πιο έντονη στιγμή ήταν το ματς με την Ρωσία. Νιώσαμε ότι δεν ξέραμε τι θα γίνει. Βρεθήκαμε πίσω στο σκορ, ήταν ένα πράγμα πολύ μπερδεμένο. Αγωνιστικά το ματς με την Ισπανία ήταν το πιο δύσκολο. Περάσαμε πολύ δύσκολα και ο ρυθμός που είχε δώσει η Ισπανία στο ματς μας διέλυσε. Κάναμε δύο μέρες να ξεκουραστούμε».
Για τις σχέσεις στα αποδυτήρια:
«Ο καθένας είχε τα χαρακτηριστικά του σαν άνθρωπος και το βασικό ήταν ότι ο καθένας μας ανεχόταν τα χνώτα του άλλου, πράγμα δύσκολο για Έλληνες… Αυτό σου προσδίδει μία ομαδικότητα».
Για την στάση των ξένων δημοσιογράφων μετά την κατάκτηση του τίτλου:
«Όλοι οι ξένοι δημοσιογράφοι προσπαθούσαν να μάθουν ποιο είναι το μυστικό εκείνης της ομάδας. Απορούσαν για τις συνεχόμενες νίκες που κάναμε. Δεν είχαμε την ποιότητα μίας εθνικής Γαλλίας ή Αγγλίας και γι΄αυτό απορούσαν πως το κάναμε».
Για το αν θα ήθελε να οδηγήσει σαν προπονητής την Εθνική σε μία ανάλογη επιτυχία:
«Ποιός δεν θα θέλε να οδηγήσει σαν προπονητής την Εθνική σε μία ανάλογη επιτυχία. Αλλά τώρα πρέπει να έρθει ένα χέρι βοηθείας σε αυτό που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο. Όλα αυτά που έχουν γίνει τελευταία είναι η ταφόπλακα. Όσοι θέλουν να βοηθήσουν πρέπει να μείνουν στο χώρο και όχι να αδιαφορούν».
