Γύρω μας ξετυλίγεται μια ομορφιά άγρια παραμυθένια. Το ποτάμι, τα βράχια, τα ολόδροσα πλατάνια, τα παγωμένα νερά….ακούμε το κροτάλισμα και το μουρμουρητό που βγάζει το ποτάμι ξαποσταίνοντας σε κολπίσκους και λιμνούλες. Ένα σκηνικό αλησμόνητο!
Φύγαμε από την Βέροια ξημερώματα Σαββάτου η ώρα 7 παρά είκοσι και περάσαμε το Κλειδί πήραμε πορεία για Κατερίνη. Διαδρομή, Κατερίνη- Λάρισα- Νίκαια- Φάρσαλα- Δομοκός- Ξυνιάδα - ΄Αγιος Στέφανος – Τρίλοφος – Καστρί- Τυμφρηστός- Κρίκελλο – Δομνίστα.
Βρισκόμαστε στον νομό Ευρυτανίας, σύμβολο αγώνων και ηρωισμού, ιστορίας και δόξας. Σε υψόμετρο 1000 μέτρων κρυμμένο στην νοτιοδυτική πλευρά του Βελουχιού βρίσκεται το Καρπενήσι. Πήρε το όνομα πιθανόν από τον πρώτο οικιστή , ονόματι Κάρπο που γύρω στον 14ο αιώνα ήρθε στην περιοχή διωκόμενος.
Από το πλήθος των σφενδαμιών, που υπήρχαν στην περιοχή. ¨Carpen-isu , Carpen σημαίνει σφένδαμος και isu σημαίνει τόπος, αλλά και από τις τούρκικες λέξεις καρ= χιόνι και μπανίς =σκέπασμα δηλαδή "χιονοσκέπαστη". Στο πέρασμα της ιστορίας η πόλη έζησε πολλές καταστροφές από διάφορους κατακτητές.
Φθάσαμε στην γαλαρία του Τυμφρηστού, πήραμε πορεία αριστερά τώρα διασχίζουμε την τοποθεσία Νεραϊδοχώρι και Κοκκάλια ( από τα διάσπαρτα οστά των νεκρών της μάχης μεταξύ του ενωμένου στρατού Ευρυτάνων – Αιτωλών ενάντια των Γαλατών εισβολέων το 279 π. Χ.) περάσαμε το Κρίκελο κτισμένο σε υψόμετρο 1120 μέτρα και συνεχίζουμε.
Μέσα από μια μαγική διαδρομή με απεριόριστο πράσινο και τα έλατα να κυριαρχούν φθάσαμε στην Δομνίστα. Μεσημέρι το χωριό μας υποδέχεται σε υψόμετρο 1000 μέτρων με σπίτια πεντακάθαρα και αυλές γεμάτες από καρποφόρα δένδρα. Πλατεία κατάμεστη από δένδρα, την προσοχή μου τράβηξαν κάποια εγκαταλειμμένα, τριγύρω από την πλατεία , αρχοντικά.
Ιδρύθηκε στα βυζαντινά χρόνια η ονομασία της οφείλεται στην κόρη του βασιλιά Εύρυτου, Δόμνα. Εδώ βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας Φαντίνας (από τη σύζυγο του βασιλιά Εύρυτου, Φαντίνα).
Το καλοκαίρι του 1824 διέμεινε εδώ ο Καραϊσκάκης. Τον Ιούνιο του 1942 ο Άρης Βελουχιώτης κήρυξε επίσημα τον ένοπλο αγώνα της Εθνικής Αντίστασης κατά των Γερμανών κατακτητών. Φθάσαμε στον ξενώνα και ελαφρά ντυμένοι ξεκινήσαμε για την διάσχιση του ποταμού. Δομνίστα – Ροσκά –Όλοι μαζί 14 άτομα και η Φωτεινή και ο Γιώργος (16) στοιβαγμένοι στην καρότσα του αγροτικού αφήνοντας σύννεφα σκόνης πίσω μας κατεβαίνουμε τον δύσκολο δασικό δρόμο. Μαζί μας για μια άλλη φορά ο Παύλος και η Μαρία. ( οι νεώτεροι της συντροφιάς ) .
Ο αέρας τώρα γίνεται πιο τραχύς, βουνίσιος, σιγά – σιγά αποκαλύπτεται μπρος τα μάτια μας μια "θάλασσα" από βουνά. Ο χωματόδρομος αρχίζει να μην γίνεται και πολύ βατός. Μοναδικές μυρωδιές από βότανα και αγριόχορτα. Δεκάδες πολύχρωμες πετούν τριγύρω.
Μετά από μια κατάβαση 26 χιλιομέτρων μέσα από ξεχασμένα χωριά ( Σκοπιά – ΄Αγιος - Χαράλαμπος- Καστανούλα – Ροσκά ), παρθένα δάση και ένα καυτό ήλιο να μας κρατάει συντροφιά φθάσαμε στον Κρικελοπόταμο. Ένα τοπίο απίστευτης ομορφιάς παραδεισένιο ξετυλίγεται μπρος τα μάτια μας.
Το ποτάμι , τα ολόδροσα πλατάνια, τα παγωμένα νερά τα τραγούδια των πουλιών. Αφήσαμε το αγροτικό, προετοιμασία για μια ανεπανάληπτη περιπέτεια…. Η ανυπομονησία να ΄΄βραχούμε΄΄ επιτέλους στα παγωμένα νερά του Κρικελοπόταμου έφτασε….!
Η κρεμαστή γέφυρα της Ροσκάς φαίνεται να μας παρακολουθεί από ψηλά, εκεί που το ποτάμι αρχίζει να γίνεται στενότερο. Η ξύλινη πεζογέφυρα ενώνει τα δυο βουνά Πλατανάκι και Καλιακούδα και εξυπηρετεί τους κατοίκους των χωριών.
Βρισκόμαστε στον Κρικελλοπόταμο που κυλάει ανέμελα τα δροσερά νερά του σε υψόμετρο 650- 700 μέτρων. Γύρω μας μια ομορφιά άγρια - παραμυθένια μας καλωσορίζει. Βλάστηση οργιώδη χιλιάδες υδρόφιλα φυτά γύρω, βρισκόμαστε σε μια από τις αγριότερες και συνάμα καθαρότερες περιοχές της Ελλάδος.
Υπάρχουν σπάνια αγριολούλουδα όπως τα κρίνα Λίλιουμ και πολυάριθμες φυτοκοινωνίες σαρκοβόρων φυτών. Οι πέστροφες που ζουν εδώ συντηρούν με τη σειρά τους τις βίδρες του ποταμού.
Το σημείο του φαραγγιού "πάντα βρέχει" σχηματίζεται από τα νερά του ορμητικού Κρικελοπόταμου, είναι το στενότερο σημείο του ποταμού ανάμεσα στα όρη Πλατανάκι και Καλιακούδα. Κρυμμένο μεταξύ των χωριών Ροσκά και Δολιανά κάτω από την Καλιακούδα επιδεικνύει την άγρια ομορφιά του μόνον σε όσους κοπιάζουν για τα κάλλη του.
Το μήκος του δεν ξεπερνά τα 100 μέτρα αλλά σε αυτά τα 100 μέτρα μπορείς να θαυμάσεις σαν να έχεις δει όλα τα φαράγγια μαζί.
Βράχοι καταπράσινοι από τα βρύα, ενώ νερά σχηματίζουν υδάτινες κουρτίνες και μικρές λίμνες. Αισθανόμαστε δέος για το θαύμα της φύσης , για την φαντασία του δημιουργού. Τώρα το φαράγγι στενεύει πολύ και εμείς βρισκόμαστε κάτω από μια συνεχή "βροχή"... μια βροχή που μας παίρνει την κούραση.
Αλλεπάλληλοι καταρράκτες "έσταζαν" ασταμάτητα από ψηλά σε ένα αέναο παιχνίδι νερού, πέτρας και βλάστησης. Ακόμα πιο βαθιά στην κοίτη του Κρικελλιώτη το ποτάμι καταλήγει σε μια ονειρική λίμνη.
Βράδυ στην πλατεία του χωριού καταστρώνουμε την εξόρμηση της επόμενης ημέρας. Ο ύπνος ήρθε αθόρυβα μετά την δραστηριότητα της ημέρας. Ξημερώνει και από το μπαλκόνι του ξενώνα αφήνομαι στις μελωδίες των πουλιών και στον ήλιο που ξεπροβάλλει περήφανος πίσω από τα βουνά.
Ξημέρωσε και μετά από ένα πλούσιο πρωινό η διαδρομή μας σήμερα σημαδεύτηκε μέσα από ελατοσκέπαστες διαδρομές καταπράσινα λαγκάδια καθαρό αέρα και ξεχασμένα χωριά με προορισμό τη Μονή Προυσσού. Δομνίστα – Κρίκκελλο – Ανιάδα_- Μουζίλο- Μικρό χωριό – Δερμάτι- Προυσσός.
Η Μονή Προυσσού κτισμένη σε επιβλητικό τοπίο, σε απόκρημνη βραχώδη περιοχή ανάμεσα στα βουνά Καλιακούδα και Χελιδόνα. Ιδρύθηκε τον 9ο αιώνα αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Η εικόνα της Παναγίας βρισκόταν σε ναό της Προύσσας, αυτοκράτορας του Βυζαντίου ο Θεόφιλος ( 829- 842 ) ο οποίος ήταν εικονομάχος.
Από τον φόβο μην καταστραφεί από διάταγμα του αυτοκράτορα, φυγαδεύτηκε στη Στερεά Ελλάδα. Σύμφωνα με την παράδοση βρέθηκε σε μια σπηλιά της περιοχής. Ο νέος που τη μετέφερε μαζί με κάποιον υπηρέτη του αποφάσισαν να ιδρύσουν μοναστήρι στο σημείο αυτό, οι δυο έγιναν οι πρώτοι μοναχοί με τα ονόματα Διονύσιος και Τιμόθεος.
Η μονή παρέμεινε ενεργή όλα αυτά τα χρόνια αν και η φήμη της δεν ήταν πολύ μεγάλη, λόγω του δύσβατου της περιοχής. Το 1587 πυρκαγιά κατέστρεψε το καθολικό της Μονής. Το 1748 η Μονή έγινε Σταυροπηγιακή ( υπαγόταν στο Οικουμενικό πατριαρχείο).
Στην Επανάσταση του 1821 απετέλεσε καταφύγιο για πολλούς αγωνιστές ( Λάμπρος Κατσαντώνης, Γεώργιος Καραϊσκάκης, Μάρκος Μπότσαρης ). Το 1944 κάηκε το μεγαλύτερο μέρος της Μονής από τους Γερμανούς κατακτητές, καταστράφηκαν πολλά κειμήλια, σκεύη, χειρόγραφα και βιβλία. Θαυμάσαμε στο σκευοφυλάκιο τα όπλα του Καραϊσκάκη.
Νοιώσαμε ψυχική ανάταση ανάψαμε ένα κερί προσκυνήσαμε την εικόνα της Παναγίας και πήραμε το δρόμο της επιστροφής για Καρπενήσι. Με ένα δυνατό παγωμένο αέρα βρεθήκαμε στο Βελούχι η θέα από εδώ απεριόριστη. Τα Καρπενήσι, η λίμνη των Κρεμαστών, η Χελιδόνα και η Καλιακούδα.
Το Βελούχι, έχει συνδεθεί με σημαντικά ιστορικά γεγονότα και έχει ταυτιστεί με την λεβεντιά της Ρούμελης. Καταφύγιο αλλά και ορμητήριο κατά των κατακτητών την περίοδο της Τουρκοκρατίας όσο και αργότερα την περίοδο της Γερμανικής κατοχής. Απομεσήμερο και διώχνουμε την κούραση της ημέρας στα δροσερά νερά στην θάλασσα του Αγίου Παντελεήμονα.
Αργά το απόγευμα φθάσαμε στην πόλη της Βέροιας. Οι ήρωες του παραμυθιού και της περιπέτειας εμείς επιστρέφουμε στην καθημερινότητα. Με την επιστροφή ολοκληρώσαμε την γνωριμία μας με την πλούσια σε ιστορία και παραδόσεις Ευρυτανική γη.
Υ.Γ. Το διήμερο που μας πέρασε ο Σύλλογος πήρε μέρος σε 4 διαφορετικές εξορμήσεις ( Σμόλικας, Ρέμα Ορλιά – καταφύγιο Κορομηλιάς, 28η βορειοελλαδική συνάντηση στην Νιγρίτα Σερρών και "πάντα βρέχει"). Συνολικά 30 φίλοι και μέλη του Συλλόγου.
Κυριακή 3 Ιουλίου 2011 Όλυμπος – Σκούρτα.
16-17 Ιουλίου 2011 Πανελλήνια ορειβατική συνάντηση στην Εύβοια.
Για τον Σύλλογο Χιονοδρόμων Ορειβατών Βέροιας
Τσιαμούρας Νικόλαος
