Μια λεπτή γραμμή χωρίζει την ΖΩΗ από τον ΘΑΝΑΤΟ

Μια λεπτή γραμμή χωρίζει την ΖΩΗ από τον ΘΑΝΑΤΟ, Τόσο λεπτή σχεδόν αόρατη.

Τό ότι δεν την βλέπουμε συνήθως, δεν σημαίνει και ότι δεν υπάρχει. Και την ύπαρξή της, μας την θυμίζει σκληρά η πραγματικότητα, όταν συμβαίνουν ΔΥΣΤΥΧΗΜΑΤΑ σαν κι αυτό που συνέβει στο 25χρονο χιονοδρόμο στα 3-5 Πηγάδια την περασμένη Κυριακή 19/12/2010. Πολλά μέσα αναψυχής ή διευκόλυνσης που χρησιμοποιούμε καθημερινά στη ζωή μας π.χ. αυτοκίνητο, δίκυκλο, πριόνι, παιχνίδια είναι εν δυνάμει ΦΟΝΙΚΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ, τα οποία μπορούν ανα πάσα στιγμή να «περάσουν» τον καθένα μας απο τη μια πλευρά της γραμμής στην άλλη. Ο στόχος είναι κοινός για όλους... χιονοδρόμους, Χ.Κ., Πολιτεία, η ΑΣΦΑΛΕΙΑ.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς που δεν επιθυμεί την καλύτερη δυνατή ΑΣΦΑΛΕΙΑ στα Χ.Κ. Και καλό είναι ο καθένας να αναλαμβάνει τις ευθύνες του, ο χιονοδρόμος, το Χ.Κ, η Πολιτεία και μάλιστα εκ των προτέρων. Στο συγκεκριμένο συμβάν δεν μπορώ να γνωρίζω τι ακριβώς έγινε. Αυτό ας το αναλάβουν οι ειδικοί. Αυτό που σίγουρα όλοι γνωρίζουμε είναι ότι ένας νέος άνθρωπος ξεψύχησε εκεί που διασκέδαζε, μια όμορφη μέρα σε ένα όμορφο μέρος. Ήρθε ξαφνικά ο ΘΑΝΑΤΟΣ (ή τον φέραμε?) να υπενθυμίσει σε όλους μας με τραγικό τρόπο αυτή τη ΠΟΛΥ ΛΕΠΤH διαχωριστική γραμμή μεταξύ ΕΥΤΥΧΙΑΣ και ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ. Ευθύνες ? Σίγουρα υπάρχουν ! ¨Ολα θα μπορούσαν να είχαν γίνει καλύτερα! Πάντα υπάρχει περιθώριο για κάτι καλύτερο!

Καλύτερη χιονοδρομική παιδεία, καλύτερα νοσοκομεία, καλύτερα Χ.Κ., καλύτερη πολιτεία κ.ο.κ. Η ασφαλής λειτουργία ενός Χ.Κ είναι προιόν συμμετοχής. Ο κάθε χιονοδρόμος οφείλει για το καλό το δικό του αλλά και των γύρω του να γνωρίζει τα όρια του και να επιλέγει ανάλογα με τις δυνατότητες του. Το κάθε Χ.Κ οφείλει να προλαμβάνει τις κακοτοπιές, να ενημερώνει τους φίλους του, και να τους βοηθάει στα πλαίσια του εφικτού και του νόμιμου . Η πολιτεία οφείλει να θεσμοθετεί , να ελέγχει , να συμβουλεύει τα Χ.Κ και τους πολίτες της . Σίγουρα υπάρχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης για όλους μας! Συμπέρασμα? Τι κάνουμε?

Στεκόμαστε ακίνητοι και ψάχνουμε τον ένοχο ή αναζητούμε τρόπους ρεαλιστικούς βελτίωσης της πραγματικότητας? Αναμένουμε να επιτευχθούν συνθήκες 100% ασφάλειας? Υπάρχουν τέτοιες συνθήκες ? Κατά την ταπεινή μου άποψη, όσοι αγαπούμε το βουνό, αποδεχόμαστε την σκληρή πραγματικότητα, φροντίζουμε να διδαχτούμε απο αυτή προς αποφυγή παρομοίων δυστυχημάτων, αποδίδουμε ευθύνες μετά απο υπεύθυνη έρευνα, και προσπαθούμε με πράξεις μεθοδικές και όχι κραυγές τυφλές να μειώσουμε την πιθανότητα μελλοντικού δυστυχήματος. Και λέω να μειώσουμε γιατί φοβάμαι ότι μηδενική πιθανότητα δυστυχήματος έχουν μόνο οι ήδη πεθαμένοι.

Αγαπητοί φίλοι, Χιονοδρόμοι και Χ.Κ, είμαστε συμμέτοχοι στο ΒΟΥΝΟ. «Πονάμε» με τα ίδια προβλήματα (π.χ. έλλειψη χιονιού), έχουμε κοινούς στόχους (π.χ. ασφαλή και εύρυθμη λειτουργία). Κραυγές ορισμένων σε ρόλο «εισαγγελέα» που ψάχνουν εναγωνίως κατηγορούμενους και βρήκαν ήδη ενόχους ή ορισμένων «μηδενιστών» που ανέξοδα απαξιώνουν όλες τις προσπάθειες στον χώρο της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΧΙΟΝΟΔΡΟΜΙΑΣ, νομίζω δεν βοηθούν στην κατεύθυνση της προσπάθειας για ΑΣΦΑΛΕΣΤΕΡΗ ΧΙΟΝΟΔΡΟΜΙΑ στην Ελλάδα, που πρέπει να παραμένει ως πρωταρχικός και διαρκής στόχος μας.

Υ.Γ. Οι παραπάνω σκέψεις αποτελούν προσωπική καλόπιστη άποψη, δεν διεδικούν το "αλάνθαστο", δεν έχουν καμμιά διάθεση απαλλαγής ή επίρριψης ευθυνών

Πάνος